Politikan
Independentzia garaian bizi gara politika arloan, autodeterminazio eskubidea giltza izanik nonahi.
Nazio Batuen Erakundeak (NBE, hobe Estatu desberdinen erakundea dena) bere aditu independente1 baten bidez (Autodeterminazio eskubidea eta Espainia) hauxe dio:
“—Quines condicions hauria de complir el referèndum perquè fos vàlid i el resultat fos reconegut internacionalment?
—Jo suggeriria una participació del 70% o el 75% dels votants catalans (al Quebec hi va haver una participació del 93% dels votants), i una majoria substancial de dos terços dels votants. En qualsevol cas, amb supervisió de les Nacions Unides.”
Brexit dela eta, aldiz, autodeterminazioa beste era batera ulertzen da:
(i) Brexit eta autodeterminazioa
(ii) Erdia gehi bat
Are gehiago, Veneto-n onartutako aldarrikapena oso garrantzitsua da (in ICEC-ren albisteak: Venice adierazpena):
“We therefore recognize that whenever the exercise of the universal right of self-determination is rejected by the state institutions, citizens and nations of Europe can do and should do the only possible thing: unilaterally exercise through their representative democratic parliaments this right that is configured by its nature in the international law framework” Veneto Parliament – Resolution n. 27 – 2016, November 29th
Garrantzi handiko puntu politiko hori argitu beharra dago!
Ekonomian
Politika berriak ekonomia berria eskatzen du.
Arlo ekonomikoan ‘gauzak’ argi samar daude; gutxienez, batzuek argi daukagu afera.
Sarrera gisa, gogorapen batzuk:
(a) Bill Mitchell-ek
(In Erromako tratatua eta geroko bilakaeraz)
Ezkerraren bide bakarra:
“The only way that the Left can regain any political credibility is to oppose the neo-liberal ideology and to convince the relevant voting populations that the problem is the euro and the European Commission … and by default, the modern design of the European Union.
The solution is to exit the Eurozone and to either force change in European-wide processes or exit the whole European Union.”
(b) Warren Mosler-ek
Europar Batasun osorako, irtenbide bakarra defizit publikoa handitzea da.
Gogoratu Warren Mosler: Warren Mosler-en proposamenak
EBZ-k ezetza ematekotan, Lexit eta moneta propioa, moneta berriarekin defizit publikoa handituz.
Hortaz,
Lehengo moneta (euroa) erabiliz gero, baldin eta defizit publikoen handitzea (%3tik %8ra igoz) ahalbidetzen bada, primeran…
Ezezkoan, moneta propioa erabiliz (EHn eusko berria), gauza berbera: defizit publikoa handitzea.
EHko Banku zentral eta Altxor publiko berriak ongi kudeatzeko, hona hemen, Mosler-en ustez, hartu behar den lehen neurria: EHko banku zentralaren interes tasak zero edo ia zero izan behar dira, betiko!
Interes tasak zerotik oso hurbil egon beharko lirateke, betiko
(Ingelesez: Federal Reserve Interest Rates Should Be Near Zero Forever 2)
Gehigarria:
People who think the federal government is “running out of money” have it totally wrong4. (@wbmosler)
2017 mar. 14
1 Ikus Independent Expert on the promotion of a democratic and equitable international order: http://www.ohchr.org/EN/Issues/IntOrder/Pages/IEInternationalorderIndex.aspx.
2 Ikus https://www.usnews.com/debate-club/should-the-federal-reserve-keep-interest-rates-low/federal-reserve-interest-rates-should-be-at-zero-forever.
4 Oharra: Euskal Herriko Banku Zentral berriaz gauza bera esango genuke, noski.